Ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Θεοστέπτων Βασιλέων καί Ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἐλένης πανηγύρισε τό Ἱστορικόν Παράρτημα τῶν Βασιλικῶν Θεσσαλονίκης.

Ἀφ ἑσπέρας, εἰς τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ χοροστάτησε ὁ οἱκεῖος Ἱεράρχης Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Εὐθύμιος. Ὁ Μακαριώτατος προέστη  τῆς μετ΄ αὐτοῦ Ἱερᾶς λειτανίας τῆς ἐφεστείου εἰκόνος καί τῶν Ἱερῶν τῶν λειψάνων τῶν Ἀγίων. Ὡσαύτως κατ΄ αὐτήν πέραν τοῦ Μακαριωτάτου καί τοῦ οἱκείου Ἰεράρχου κ. Εὐθυμίου, ἕλαβον μέρος ὁ Θεοφιλέστατος Καθηγούμενος τῆς ἐν Περιστερᾷ Ἱερᾶς Ἀνδρώας Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Μετά τό πέρας τοῦ Πανηγυρικοῦ Ἑσπερινού καί τῆς Ἱερᾶς λειτανείας εἰς τήν Κεντρικήν Πλατεία τῆς πόλεως τῶν Βασιλικῶν ἕλαβεν χώρα μεγάλη καλλιτεχνική ἐκδήλωση πρός τιμή τῶν ἑορταζομένων Ἁγίων ἀλλά καί τῆς ἐπικειμένης θλιβερᾶς ἐπετείου τῆς Ἀλλώσεως τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων. Κατ αὐτήν ἕλαβον μέρος χορευτικά συγκροτήματα Παραδοσιακῶν   Λαογραφικών Χωρευτικών Συλόγων τῆς περιοχής. Χαιρετισμόν καί εὐχαριστίας ἀπήφθηνε ὁ ἐφημέριος τῶν Βασιλικῶν π. Δημήτριος Κυριαζίδης. Τήν ἐπομέμην τελέσθηκε ἀρχιερατικόν συλείτουργον προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου ὅστις ἐκήρυξε τόν θείον λόγον.

Ὡσαύτως πανηγύρησε καί ὁ ὁμώνυμος ἱερός ναός τῶν Ἁγίων εἰς Ἀρέθουσα Θεσσαλονίκης. Τόν πανηγυρικόν Ἑσπερινόν ἐτέλεσε ὁ ἐφημέριος τοῦ ἱεροῦ ναοῦ π. Δημήτριος.  Εἰς τήν Πανηγυρικήν θείαν Λειτουργίαν προεξῆρχε ὁ οἰκεῖος ἱεράρχης Μητροπολίτης  Θεσσαλονίκης κ. Εὐθύμιος πλαισιούμενος ἀπό ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως.

Στό πανηγυρίζον παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίονου καί Ἑλένης καί είς τόν Συνοικισμόν Εὐρυτάνων Λαμίας τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῆς θεῖας  Λειτουργίας προεξῆρχεν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος καί Θαυμακοῦ κ. Γερόντιος, πλαισιούμενος ὑπό τῶν Πανοσιολογιωτάτων Ἀρχιμανδριτῶν π. Ἰωαννικίου καί Πέτρου.

Τήν Πέμπτη τῆς Ἀναλήψεως πανηγύρισε ἡ Ἱερά Μονή Ἀναλήψεως Πετριῶν Εὐβοίας τῆς ὁποίας κτίτωρ καί πνευματικός πατήρ τυγχάνει ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ρωγῶν κ. Δωρόθεος. Εἰς τήν πανηγυρίζουσα Ἱερά Μονή προεξῆρχε ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ρωγῶν κ. Δωρόθεος πλαισιούμενος ὑπό τοῦ παν/του ἱερομονάχου  π. Παρθενίου καί τῶν αἰδεσιμωτάτων πρεσβυτέρων π. Συμεῶν καί  π.Διονυσίου.

Ὡσαύτως πανηγύρησε καί ὁ ἱερός ναός Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος στά Σπάτα Ἀττικῆς. Τῶν ὅλων λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων προεξῆρχε ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Μακάριος.

Δευτέρα 10 Μαΐου. Ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Νικολάου τοῦ ἐν Βουνένοις πανήγυρησε ἡ ἱστορική ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Νικολάου Θερμοπυλῶν Λαμίας. Ἀφ’ Ἑσπέρας ἐψάλη ὁ Πανηγυρικός Ἑσπερινός τοῦ Ἁγίου χοροστατούντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Γεροντίου. Τό πρωΐ στόν ὅρθρο καί τήν θεία Λειτουργία προεξῆρχε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος καί Θαυμακοῦ κ. Γερόντιος πλαισιούμενος ὑπό τῶν Παν/των Ἀρχ/των τῆς Μητροπόλεως π. Ἰωαννικίου καί Πέτρου.

Κυριακή 8 Μαΐου ( ΣΤ΄ Τυφλοῦ). Τήν μνήμην τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου πανηγύρισεν ὁ ἐν Καλύβαις Χαλκιδικῆς ὑπό ἀνέγερσιν Ἱερός Ναός τοῦ Ἀγίου, μέ ἱερατικόν συλλείτουργον καί xοροστατούντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Εὐθυμίου, ὁ ὁποίος και ἐκήρυξε τόν θείον λόγον. Μετά τό πέρας τῆς θ. Λειτουργίας προσεφέρθει τό καθιερωμένο κέρασμα καί ἀκολούθως παρετέθει τράπεζα. Στήν πανήγυρη τοῦ ναοῦ προσῆλθε πλῆθος κόσμου διά νά τιμήσει τόν ἑορτάζοντα Ἅγιο καί νά λάβει τήν εὐλογία του.

Τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου πανηγύρισε καί ἡ ἐν Πετρουπόλει Ἀττικῆς ὁμώνυμος ἱερά γυναικεία μονή τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Αὐξεντίου. Ἀφ᾿ ἑσπέρας ἐτελέσθει ὁ πανηγυρικός Ἑσπερινός μέ τήν συμμετοχῇ τοῦ ἱεροῦ κλήρου τῶν Ἀθηνῶν. Τήν πρωΐαν τῆς ἁγιωνύμου ἡμέρας ἐτελέσθη ἱερατικό συλλείτουργο.

Τήν Παρασκευή, 6 Μαΐου, μνήμῃ τοῦ Ὁσίου Σεραφείφ τοῦ Δομβοΐτου πανηγύρησε ὁ ὁμώνυμος Ἱερός Ναός τοῦ Ὁσίου παρά τόν Μῶλον Λοκρίδος Φθιώτιδος. Τῆς Πανηγυρικῆς θείας Λειτουργίας προεξῆρχε ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης Φθιώτιδος καί Θαυμακοῦ κ. Γερόντιος συμπαραστατούμενος ὑπό τῶν Παν/των Ἱερομονάχων π. Ἰωαννικίου καί π. Πέτρου καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ.

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ, 23.12.2016, Ἑορτὴ τοῦ λαοφιλοῦς Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, πανηγύρισαν Ναοὶ  τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τό ἀπόγευμα τῆς παραμονῆς, ὁ Μέγας Ἑσπερινός τελέσθηκε στόν ἑορτάζοντα Ἱερό Ναό Ἁγίου Γεωργίου στά Ἄνω Λιόσια Ἀττικῆς, χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἐκκλησία μας κ. Μακαρίου.

Στὸν πανηγυρίζοντα Ἱερὸ  Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου  στό  Μεσημέρι Θεσσαλονίκης, στὸν Μέγα Ἑσπερινὸ χοροστάτησε ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Περιστερᾶς κ. Μακάριος, ὁ ὁποῖος κήρυξε τὸν θεῖο λόγο, τῇ ἀδείᾳ καὶ προτροπῇ τοῦ  οἰκείου Ἱεράρχου Σεβ. Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Εὐθυμίου, παρουσίᾳ πολλῶν Κληρικῶν, ἐπισήμων καὶ πλήθους πιστῶν. Τό πρωΐ ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς ἀρχιερατικῆς θείας Λειτουργίας προεξῆρχε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκη κ. Εὐθύμιος πλαισιούμενος ὑπό κληρικῶν τῆς Μητροπόλεως.

Στὸ πανηγυρίζον Ἱερὸ Παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Μύτικα Χαλκίδος τίς ἱερές Ἀκολουθίες καὶ τήν Θεία Λειτουργία ἐτέλεσε ὁ Πανοσ/τατος ἱερομόναχος π. Ἀγαθάγγελος Μαρινάκος, μὲ  τήν συμμετοχὴ πολλῶν πιστῶν.

Τήν Τετάρτη 20 Ἀπριλίου ἡ τοπική Ἐκκλησία τῆς Φθιώτιδος πανηγύρισε τήν μνήμη ἑνός ἐκ τῶν ἐπιφανῶν γόνων αὐτῆς, τόν Ὅσιον Ἀθανάσιον, κτίτωρα τῆς μονῆς τοῦ Μεγάλου Μετεώρου. Ἐπίκεντρον τῆς ἑορτῆς ὑπῆρξεν ἡ ὁμώνυμος τοῦ Ὁσίου ἀνδρώα κοινοβιακή μονή παρά τό Ἄνυδρον Φθιώτιδος, την ὁποίαν ἀνηγειρεν ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Φθιώτιδος κυρός Καλλίνικος, θέλοντας να τιμήσει τόν Μεγάλο τοπικό Ἅγιο καί ἱδρυτήν τοῦ Μετεωριτικοῦ Μοναχισμοῦ. Τό ἑσπέρας, παραμονή τῆς ἑορτῆς, ὁ πανηγυρικός Ἑσπερινός, λόγῳ τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ νέου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Γεροντίου, ἐτελέσθη εἰς τόν Καθεδρικόν ναόν τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Λαμίας. Τήν δέ πρωΐαν ἡ πανηγυρική ἀκολουθία τοῦ Ὅρθρου καί τό ἀρχιερατικόν Συλλείτουργον, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Μακαρίου, ἐτελέσθη εἰς τήν πανηγυρίζουσαν ἱεράν μονήν. Κατ’αὐτήν, πλήν τοῦ Μακαριωτάτου καί τοῦ νέου οἱκείου Μητροπολίτου κ. Γεροντίου, ἔλαβαν μέρος οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Θεσαλλονίκης κ. Εὐθύμιος, Κορίνθου καί Νεμέας κ. Παγκράτιος, οἱ Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι Περιστερᾶς κ. Μακάριος, Καισαρείας κ. Τιμόθεος, Πέτρας κ. Δαβίδ, Χριτουπόλεως κ. Ἰάκωβος, Ἀνρούσης κ. Καλλίστρατος, πλῆθος κληρικῶν καί εὐσεβοῦς λαοῦ. Τον πανηγυρικόν τῆς ἡμέρας ἐξεφώνησε ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Περιστερᾶς κ. Μακάριος.

Μέσα σέ ἀναστάσιμη ἀτμόσφαιρα, πανηγύρισε  ἡ γυναικεία ἱερά Μονή Παναγίας Ἱεροσολυμιτίσσης Κλημεντίου  Κορινθίας, το Σάββατον τῆς Διακαινησίμου 9 Απριλίου. Τήν παραμονήν ἑσπέρας ἐψάλη ὁ Μέγας πανηγυρικός Ἑσπερινός τόν ὁποῖον ἐτέλεσε ο πρωτοπρεσβύτερος π. Στέφανος Μαρατσίνε. Τήν δέ ἑπομένην κυρία ἡμέρα τῆς ἑορτῆς ἐψάλη ὁ Ὄρθρος τῆς ἑορτῆς καί ἀκολούθως ἐτελέσθη ἡ ἀρχιερατική θεία Λειτουργία προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κορίνθου καί Νεμέας κ. Παγκρατίου, και συλλειτουργοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀνδρούσης κ. Καλλιστράτου, πλαισιουμένων ὑπό Ἱερέων τῆς Μητροπόλεως. Τόν θεῖον λόγον ἐκήρυξε ὁ Θεοφιλέστατος κ. Καλλίστρατος ἀναφερόμενος εἰς τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ὡς συνοδοιπόρο τῶν πιστῶν εἰς τό Πάθος καί τήν Ἀνάστασιν. Ἀκολούθησε ἡ  λιτάνευσις τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου τῆς Ἱεροσολυμιτίσσης καί τῶν ἱερῶν Λειψάνων τῆς μονῆς. Χαιρετισμόν καί τίς ἀναστάσιμες εὐχές ἀπηύθυνε εἰς τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης  κ. Παγκράτιος πρός τούς εὐσεβεῖς προσκυνητάς καί φίλους τῆς μονῆς ὅπου ἦρθαν νά τιμήσουν τήν Παναγία την Ἱεροσολυμίτισσα, ἐνῶ ἐξῆρε τό  ἔργο τῆς ὁσιωτάτης καθηγουμένης, Γεροντίσσης Μαρίας Μαγδαληνῆς, εὐχόμενος  τά δέοντα γιά καλήν ὑγείαν, δύναμιν καί νίκες εἰς τόν πνευματικόν ἀγώνα εἰς ἐκείνην καί τήν συνοδείαν της. Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας παρετέθη τράπεζα εἰς ὅλους τούς προσκυνητάς.

Ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Μάρκου Ἐπισκόπου Ἀρεθουσίων, πανηγύρισεν ἡ ἱερά μονή τῆς Ὁσίας Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου καί Ἁγίου Μάρκου  Ἐπισκόπου Ἀρεθουσίων τοῦ Ὁμολογητοῦ εἰς Ἀρέθουσαν Θεσσαλονίκης. Ὅθεν τό πρωΐ τῆς ἁγιωνύμου ἡμέρας ἐτελέσθη πανηγυρική ἀρχιερατική θεία Λειτουργία προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Εὐθυμίου, τῇ συμμετοχῇ τοῦ πανοσιωτάτου ἱερομονάχου Ἀββακούμ καί τῶν αἰδεσιμωτάτων πρεσβυτέρων π.Δημητρίου, π.Σεραφείμ καί π.Σάββα. Τήν ἱεράν πανήγυριν παρηκολούθησαν πολλοί πιστοί ἐκ Θεσσαλονίκης καί ἀλλαχοῦ.

Τήν Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου. Ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, πανηγύρισε ὁ ἐνοριακός ἱερός ναός Ζωοδόχου Πηγῆς παρά τό Δομοκόν Φθιώτιδος. Εἰς τήν Ἱεράν πανήγυριν προεξῆρχεν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος καί Θαυμακοῦ κ. Γερόντιος πλαισιούμενος ὑπό τοῦ ἱεροῦ κλῆρου τῆς Μητροπόλεως. Μετά τό πέρας τῶν λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων παρετέθη Ἀβραμιαία τράπεζα ὑπό τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου.

Τήν Παρασκευή τῆς Διακαινησίμου ἡ Ἐκκλησια μας ἑορτάζει τά θαυμάσια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς.

Ὡς ἐκ τούτου, πανηγύρισε τό ἱερό μονήδριον τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς (μετόχιον τῆς ἱερᾶς μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἰλίου Ἀττικῆς) παρά τόν Ἅγιο Στέφανο Ἀττικῆς. Πρός τοῦτο ἐτελέσθη τήν κυριώνυμον ἡμέραν ἡ ἁρχιερατική θεία Λειτουργία πρός τιμήν τῆς Παναγίας, προεξάρχοντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Καισαρείας κ. Τιμοθέου, πλαισιουμένου ὑπό τῶν ἀρχιμανδριτῶν  Νεκταρίου, Δανιήλ, Νεκταρίου τοῦ ἱερομονάχου Νικολάου ὠς καί τοῦ πρεσβυτέρου π. Ἰωάννου. Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας ἡ ἀδελφότητα τῆς μονῆς παρέθεσεν ἑορταστικήν τράπεζα εἰς ὅλους τούς προσκυνητάς.

Τὴν Δευτέραν τῆς Διακαινησίμου  (4 Ἀπριλίου), εἰς τὴν ἱερὰν καὶ σεβασμίαν ἀνδρώαν μονὴν τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου Περιστερᾶς Θεσσαλονίκης, ἐτιμήθη κατὰ τὸ δέον καὶ μετὰ πάσης λαμπρότητος ἡ ἐν αὐτῇ εὑρισκομένη ἱερὰ εἰκὼν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς ἐπωνομαζομένης «Φοβερὰ Προστασία». Στό Καθολικό τῆς μονῆς ἐτελέσθη ὁ πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς, χοροστατούντως τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν και πάσης Ἑλλάδος κ. Μακαρίου, καί ἀκολούθως περιεφέρθη ἡ Θεομητορικὴ εἰκὼν μετὰ λιτανευτικῆς πομπῆς καὶ ἐν μέσῳ αἰσθημάτων βαθείας κατανύξεως εἰς τοὺς χώρους τῆς μονῆς, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου, συμπαραστατουμένου ὑπὸ τῶν ἁγιωτάτων Ἀρχιερέων Θεσσαλονίκης κ. Εὐθυμίου, Περιστερᾶς κ. Μακαρίου (τοῦ καὶ Καθηγουμένου τῆς ὡς ἄνω ἱερᾶς μονῆς), Πέτρας κ. Δαβίδ, Χριστουπόλεως κ. Ἰακώβου, τῶν πατέρων τῆς μονῆς, καθὼς καὶ πλήθους εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

ΛΑΖΑΡΟΣ     ΧΡΙΣΤΟΣ   ΘΑΝΑΤΟΣ

   Λίγο πριν από τη σταυρική θυσία του ο Χριστός βρίσκεται με τους μαθητές του στην περιοχή πέραν του Ιορδάνου, στον τόπο όπου βάφτιζε ο Άγιος Πρόδρομος.

     Στην μακρινή Βηθανία ο φίλος του Χριστού Λάζαρος έχει αρρωστήσει βαριά.

     Οι αδελφές του βλέποντας την κατάσταση του στέλνουν δικό τους άνθρωπο στο σπίτι που έμενε ο Κύριος για να τον ενημερώσουν.

     Όταν ο αγγελιαφόρος πληροφορεί τον Χριστό για τον Λάζαρο εκείνος φυσικά θα μπορούσε να τον γιατρέψει από εκεί με μόνο τον λόγο Του.

     Πλίν αποκαλύπτει στους μαθητές ότι η ασθένεια αυτή του Λαζάρου δεν είναι προς θάνατον, αλλά για τη δόξα του Θεού, για να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου.

     Ο κύριος καθυστερεί παρά το επείγον της είδησης να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της οικογένειας του Λαζάρου για δύο ολόκληρες ημέρες.

     Έχει τον δικό του σκοπό, θέλει να πεθάνει ο Λάζαρος, θέλει να ταπεινώσει τον θάνατο για Τρίτη φορά, πριν τον καταργήσει οριστικά, τον πατήσει ‘’ θανάτω θάνατον πατήσας ‘’.

     Την τρίτη ημέρα και ενώ ήταν όλι μαζί δίνει εντολή να ξεκινήσουν για την Ιουδαία.

     Οι μαθητές με ένα στόμα τον αποτρέπουν, φέρνουν δικαιολογίες, τον θυμίζουν - σαν να μη ξέρει- ότι λίγο πριν οι Ιουδαίοι ζητούσαν να τον λιθοβολήσουν, να τον φονεύσουν.

     Επάνω στην συζήτηση ο Ιησούς τους ενημερώνει ότι ο φίλος τους Λάζαρος κοιμήθηκε !!   πως το έμαθε??

     Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών όπως ‘’ είδε ‘’ τον Ναθαναήλ να διαβάζει τον Νόμο κάτω από την συκιά.

     ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ο Θεός ονομάζει τον θάνατο ύπνο γιατί έτσι είναι, γιατί Αυτός είναι η Ζωή και η Ζωή είναι πάνω από όλα.

   Η ΑΛΗΘΕΙΑ φανέρωσε ότι ο θάνατος είναι ύπνος και τίποτε παραπάνω.

   Οι μαθητές που ξέρουν ότι ο Λάζαρος ήταν άρρωστος στο άκουσμα του ύπνου ενθουσιάζονται γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε όταν ο άρρωστος κοιμηθεί, αναλαμβάνει δυνάμεις και αναρρώνει.

     Δεν σκέφτονται πώς γνωρίζει ο Δάσκαλος ότι κάποιος σε μακρινό τόπο κοιμάται η είναι ξύπνιος?

     Ο Χριστός τους φανερώνει την πραγματικότητα ο ύπνος δεν είναι ένας απλός ύπνος ο Λάζαρος έχει πεθάνει.

     Έχει στα χέρια του την ψυχή του και την αναπαύει.

     Προτρέπει ‘’ ἄγωμεν πρός αὐτόν ‘’.

   Τότε ο Θωμάς μπροστάρης παρακινεί τους φίλους, ‘’ ας πάμε και εμείς μαζί του, να πεθάνουμε, να θυσιαστούμε ‘’ εύκολα λόγια γι΄ αυτόν που ήθελε ψηλαφητές αποδείξεις για την Ανάσταση, που ετοιμαζόταν μετά τη Σταύρωση και την ταφή του Χριστού να πάει για ψαρέματα πάλι.

   Ο Ιησούς κάνει εξ επίτηδες το ταξίδι μακρινό τέσσερις ολόκληρες ημέρες μέχρι να φθάσει στη Βηθανία.

   Θέλει όταν φθάσει εκεί ο Λάζαρος να είναι προχωρημένος νεκρός μέσα στο μνήμα.

Όταν έφθασε στη Βηθανία και πλησίαζε στο σπίτι του Λαζάρου έρχεται να τον προϋπαντήσει η Μάρθα που παραπονιέται ότι εάν ήταν στην ώρα του ο Κύριος ο αδερφός της δε θα πέθαινε.

   Ομολογεί όμως ότι πιστεύει πώς ότι και αν ζητήσει από το Θεό ο Ιησούς θα του το κάνει.

   Ο Κύριος της απαντά ‘’ ο αδελφός σου θα αναστηθεί ‘’ .

Η Μάρθα νομίζει ότι ο Ιησούς αναφέρεται για την εσχάτη ημέρα και ομολογεί την πίστη της για την ανάσταση της έσχατης ημέρας.

Ο Ιησούς ορθά κοφτά, χωρίς παρεκτροπές, χωρίς υπεκφυγές, λέει τον λόγο που δε θα μπορούσε να πει κανένας στον κόσμο παρά μόνον αν ήταν ο Θεός .   ‘’ Εγώ είμαι η Ανάστασης και η Ζωή, όποιος πιστεύει σε μένα και αν πεθάνει θα ζήσει, κάθε ζωντανός που πιστεύει σε μένα δεν θα πεθάνει ‘’.

Στο λέω να το πιστέψεις Μάρθα . Το πιστεύεις; ρωτάει την Μάρθα και όλο τον κόσμο.

Για μας τα παιδιά του ο λόγος αυτός είναι βάλσαμο και χαρά, μας γνωρίζει ότι ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ τον αιώνιο θάνατο, αλλά όσο διαρκεί ο ύπνος.

   Θα μας αναπαύει στα χέρια του και στο παγκόσμιο ξύπνημα θα Τον απολαύσουμε μαζί με όλους τους Αγίους.

   Ποιος πάνω στη γη είπε ποτέ ότι είναι αναμάρτητος. ‘’ τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περί ἁμαρτίας ‘’ (Ιων.η 46) ‘’ ἔρχεται ὁ τοῦ κόσμου τούτου ἄρχων και ἐν ἐμοί οὐκ ἔχει οὐδέν (Ιων.ιδ30).

Ποιος είπε για τον εαυτό του ‘’ ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου ‘’

                                                       ‘’ ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός καί ἡ άλήθεια και ἡ ζωή ‘’

                                                   ‘’ ἐγώ ἦλθον ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσι’’

 Κανείς και πουθενά ! ! . Μόνο ένας Θεός μπορούσε να τα πει όλα αυτά και να μην τον περάσουν για τρελό και να μην τον ακολουθήσει κανένας.

   Η Μάρθα φεύγει και φωνάζει την αδελφή της Μαρία που έρχεται να συναντήσει τον Δάσκαλο.

   Ο πολύς κόσμος που ήταν συγκεντρωμένος στο σπίτι και την αυλή νομίζει ότι θα πάει στο μνήμα για να κλάψει τον αδελφό της, την ακολουθούν και φθάνουν όλοι μαζί τον Χριστό.

   Μόλις συναντά τον Ιησού παραπονήτε και αυτή για την απουσία του.

   Η Μαρία αρχίζει να κλαίει και όλοι οι συγκεντρωμένοι.

   Ο Κύριος ταράσσεται ‘’ ἐνεβριμήσατο τῶ πνεύματι ‘’.

   Ρωτά που είναι θαμμένος ο Λάζαρος και δακρύζει.

   Οι Ιουδαίοι χωρίς να ξέρουν γιατί δακρύζει νομίζουν ότι αυτό γίνεται επειδή τον αγαπά πολύ.

   Μερικοί πάλι μιλάν φωναχτά πως θα μπορούσε αυτός που άνοιξε τα μάτια του τυφλού εάν ενεργούσε έγκαιρα, να μην άφηνε να πεθάνει ο Λάζαρος.

   Όταν φτάνουν στον θολωτό τάφο ο Ιησούς ζητά να μετακινηθεί ο μεγάλος λίθος που έκλεινε την είσοδο του τάφου για να μην πηγαίνουν ζώα.

   Η Μαρία τον ενημερώνει ότι ο νεκρός θα μυρίζει επειδή έχουν περάσει τέσσερεις ημέρες από τον θάνατο του.

   Ο Παντοδύναμος ζητά ως άνθρωπος να απομακρυνθεί ο λίθος, ως Θεός θα τον αναστήσει.

   Ευχαριστεί τον Πατέρα για τη Βουλή Του, για την ευλογία Του, για τη δόξα Του.

   Τότε με μεγάλη φωνή ο μόνος Δυνατός και Κραταιός διατάσσει : Λάζαρε βγες έξω από το μνήμα.

   Ως Θεός διατάζει και απαιτεί να φύγει ο θάνατος, να φύγει ο έσχατος εχθρός μας, να φύγει η καρικατούρα από την κτίση.

   Σε λίγες ημέρες θα τον διώξει για πάντα και δεν θα χρειαστεί να το επαναλάβει.

   Η προσταγή του εκτελείται αμέσως, ο Λάζαρος σηκώνεται παρόλο δεμένος χειροπόδαρα και με τα νεκρικά φορέματα.

   Εδώ δεν έχουμε απλώς μία ανάσταση, όπως έγινε στον μόλις νεκρό παιδί της χήρας της Ναίν ή της κόρης του Ιαείρου.

   Εδώ έχουμε μία αναδημιουργία του σώματος του Λαζάρου διότι είχε αρχίσει η διάλυση του σώματος του, δεν υπήρχαν όργανα, δεν υπείρχε τίποτα ακέραιο στο σώμα του, όλα άρχισαν να σαπίζουν.

   Έχουμε μία ξεκάθαρη αναδημιουργία μαζί με την ανάσταση.

   Μόλις οι Ιουδαίοι είδαν το φοβερό και μεγάλο σημείο της ανάστασης πίστεψαν πολλοί.

   Άλλοι όμως έφυγαν και διηγήθηκαν τα γεγονότα στους γραμματείς και αρχιερείς οι οποίοι αποφάσισαν μαζί με το Χριστό να θανατώσουν και τον Λάζαρο.

   Στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, ο πλούσιος ζήτησε να αναστηθεί ο Λάζαρος και να πάει στα αδέλφια του για να μετανοήσουν και να μην κολαστούν και αυτοί.

Εκεί ο Αβραάμ αρνήται. Εδώ ο Χριστός τους κάνει το χατίρι, ανασταίνει τον Λάζαρο όμως αυτοί αντί να μετανοήσουν πήραν απόφαση να θανατώσουν και τον Λάζαρο μαζί με τον Κύριο.

   Ο Ιησούς δακρύζει μπροστά στο μνήμα του φίλου του είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία της θέσεως του απέναντι στον θάνατο.

   Δεν λέει στη Μάρθα και στους Ιουδαίους, δεν υπάρχει πρόβλημα όλα είναι καλά με τον αδελφό σας, τώρα ο Λάζαρος είναι στον παράδεισο, εκεί όλα είναι καλά, απαλλάχθηκε από αυτό το δύσκολο και το βασανιστικό κόσμο, έφυγε από αυτήν την ψεύτικη ζωή.

   Δεν επαναλαμβάνει τις αιτιάσεις και τα λόγια που λέμε εμείς σε τέτοιες δύσκολες και αμήχανος περιπτώσεις για να παρηγορήσουμε ή να παρηγορηθούμε αλλά δακρύζει.

   Όλες οι αρχέγονες θρησκείες, η ελληνική φιλοσοφία, ο βουδισμός, οι μύστες και οι σοφοί όλων των εποχών αλλά και κάθε θρησκεία πάνω στη γη προσπαθεί να κάνει τον άνθρωπο ικανό να συμβιβαστεί με το θάνατο.

   Βλέπει ότι ο θάνατος είναι κάτι το ανίκητο, βρίσκεται σε δυσκολία να απαντήσει στο ερώτημα γιατί πεθαίνουμε.

   Βλέπει το σώμα να κουράζεται, να υποφέρει, να αρρωσταίνει, να είναι προβληματικό, και εμπόδιο.

   Βλέπει τον άνθρωπο να μαραζώνει από τις αρρώστιες που βασανίζουν το σώμα του.

   Καταλήγει λοιπόν η φιλοσοφία ότι αυτό το σώμα πρέπει να πεθάνει, καλά κάνει που πεθαίνει, είναι άχθος αρούρης, είναι δημιούργημα ενός κατώτερου Θεού.

   Από την άλλη πλευρά όλη η ανθρωπότητα αδυνατεί να πιστέψει ότι ο άνθρωπος εξαντλείται με την παρουσία του επάνω στη γη.

   Ένας άλλος κόσμος ταιριάζει για τον άνθρωπο λένε, ο κόσμος των ψυχών απαλλαγμένος από την εξάρτηση της ύλης, της σωματικής ζωής, ελεύθερος, φωτεινός, άυλος, πνευματικός.

     Αυτόν ανοίγει ο θάνατος, έτσι γίνεται η αποδοχή του και ο συμβιβασμός μαζί του.

     Ο Χριστός όμως δακρύζει μπροστά στο θάνατο του φίλου του, δακρύζει όπως δακρύζει και θυμώνει ένας δημιουργός, ένας καλλιτέχνης που βλέπει να έχουν καταστραφεί τα έργα του από κάποιον εχθρό.

   Αποκαλύπτει τη δική του θέση αρνείται να συμβιβαστεί μαζί του.

   Ο θάνατος είναι μία κατάσταση μη επιθυμητή, είναι κάτι το αφύσικο, το διεστραμμένο, το αποτρόπαιο, είναι εχθρός.

   Ο Θεός δημιούργησε τη ζωή ο ίδιος ονομάζεται Ζωή και ζωοπάροχος, όλα τα δημιούργησε ‘’ καλά λίαν ‘’.

     Εάν ο θάνατος είναι μία ανεκτή κατάσταση, εάν είναι ο ανώτερος και ασάλευτος νόμος της δημιουργίας τότε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ.

   Τότε το ‘’ καλά λίαν ‘’ της δημιουργίας είναι ένα χονδροειδέστατο ΨΕΜΑ.

   Για το Χριστό ο θάνατος είναι εχθρός που καταστρέφει τα δημιουργήματά του.

   Ο Θεός είναι Θεός ζώντων δεν μπορεί να υπάρχει θεός νεκρών.

   Όταν στο όρος Σινά ο Χριστός δίνει εντολή στον Μωυσή να γυρίσει στην Αίγυπτο και να σώσει το λαό, ο Μωυσής του ζητά να πληροφορήσει τον λαό ποιος είναι.

   Εκείνος του απαντά ότι είναι ο Θεός Αβραάμ Ισαάκ και Ιακώβ.

   Την εποχή του Μωυσή όμως οι Πατριάρχες ήταν νεκροί.

   Είναι δυνατόν να καυχάται ότι είναι θεός πεθαμένων.

   Πως όμως ο θάνατος κατόρθωσε να γίνει άρχοντας του κόσμου τούτου, το φόβητρο τής ζωής;

   Από την Γραφή γνωρίζουμε ότι ‘’ Θεός θάνατον οὐκ ἐποίησεν οὐδέ τέρπεται ἐπ΄ ἀπωλεία ζώντων ‘’.

   Αυτό δείχνει ότι υπάρχει στο σύμπαν μια δύναμη που δεν έχει τη ρίζα της στο Θεό, μία δύναμη που Εκείνος δεν δημιούργησε, και δεν την αποδέχεται, έρχεται σε αντίθεση μαζί του.

   Ο Απόστολος Παύλος αποκαλύπτει ότι ο θάνατος ήρθε στον κόσμο διά της αμαρτίας.

   Ο θάνατος για την Εκκλησία είναι μία διαστροφή, είναι εχθρός.

   Ο άνθρωπος δεν θέλησε τη ζωή, θέλησε το χαμό του, δεν θέλησε τη ζωή της χαράς, της αγάπης που του δόθηκε ελεύθερα με την κοινωνία του Θεού .

   Δεν θέλησε την ζωή του σαν κοινωνία αγάπης.

   Θέλησε τη ζωή για τον εαυτό του. Θέλησε την ζωή χωρίς την ΖΩΗ, γι αυτό ήρθε ο θάνατος.

   Τώρα έρχεται ο Χριστός στη γη για να καταργήσει το θάνατο.

   Η σάρκα των ανθρώπων όμως είναι μολυσμένη με τον θάνατο.

   Για να φύγει το σαράκι από το ξύλο το καίμε, πρέπει να πεθάνει η φθορά που μπήκε μέσα μας με την αμαρτία, όμως αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τον θάνατο της φθοράς.

   Η ανάσταση θα φέρει σώματα χωρίς μόλυνση, χωρίς φθορά, όμως ΣΩΜΑΤΑ

   Θα αγιάσει το σύμπαν που δεν θα φθείρεται, για να το απολαμβάνουν προς δόξα Θεού οι κληρονόμοι του.

                                                                                   Αθανάσιος Κατσίκης

                                                                                        αρχιτέκτων

Τό Σάββατον, 5η τοῦ μηνός Μαρτίου, εἰς τήν ἱεράν γυναικείαν  μονήν τοῦ Ὁσίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου παρά τά Μέγαρα Ἀττικῆς, ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ.κ. Μακάριος προέβη εἰς τήν εἰς Πρεσβύτερον χειροτονίαν τοῦ εὐλαβεστάτου Ἱεροδιακόνου π. Ὀνουφρίου Μπελίτσου. Κατ΄αὐτήν ὁ Μακαριώτατος, ἀπευθυνόμενος πρός τόν πρός χειροτονίαν κληρικόν, ἀπηύθυνε πατρικές νουθεσίες καί συστάσεις διά τήν πολυεύθυνον ἀποστολήν, τήν ὁποίαν καλεῖται να ἐπομισθῇ. Ὁ νέος Ἱερομόναχος ἔχει ἤδη ἀναλάβει ὡς οἰκονόμος καί ἐφημέριος τῆς ἱερᾶς μονῆς Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Καπανδριτίου Ἀττικῆς, ἡ ὁποία τυγχάνει μετόχιον τῆς ἱερᾶς μονῆς τοῦ Ὁσίου Ἀθανασίου

Τήν δεύτερη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς γιορτή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ εἶναι ἡ γιορτή τῆς ἐνορίας τῶν τριῶν στύλων τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἁγίων τριῶν Νέων Ἱεραρχῶν, Φωτίου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ στό Καρλάιλ τῆς Πενσυλβανίας. Στήν πανήγυρη προεξῆρχε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βοστώνης κ. Γρηγόριος συμπαραστατούμενος ὑπό τῶν Θεοφιλεστάτων Ἐπισκόπων Μάρκαμ κ. Ἀνδρέα καί Λάνχαμ κ. Χρυσοστόμου καί τοῦ ἱεροῦ κλήρου.

Κατά τό πρῶτον Σάββατον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἐπιτελεῖται ἡ μνήμη καί ἑορτή τοῦ διά τῶν «Κολλύβων» θαύματος τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος. Πρός τοῦτο ἐπανηγύρισε ὁ ἱστορικός ἱερός ναός τῶν Ἁγίων Θεοδώρων Νέας Σμύρνης Ἀττικῆς, ἔνθα τό πρωΐ τῆς φερωνύμου ἡμέρας ἐψάλη ὁ Ὄρθρος, προεξάρχοντος τοῦ οἰκείου Ἱεράρχου Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Μακαρίου, ὁ ὁποῖος ἐν συνεχείᾳ προεξῆρχε εἰς τήν ἀρχιερατικήν θείαν Λειτουργίαν, συμπαραστατούμενος ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κορίνθου καί Νεμέας κ. Παγκρατίου, τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀνδρούσης κ. Καλλιστράτου καί τοῦ ἱεροῦ κλῆρου. Τόν θείον λόγον ἐκήρυξεν ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος κ. Καλλίστρατος.

Τήν Τρίτη 25ῃ Ἰανουαρίου, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν καὶ Οἰκουμενικοῦ Διδασκάλου Γρηγορίου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Θεολόγου, ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν -τιμώντας τὴν μνήνην τοῦ μεγάλου Ἱεράρχου καὶ προμάχου τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως- ἑορτάζει καὶ τὸ γεγονὸς τῆς ἀναρρήσεως κατ’ αὐτὴν τὴν ἁγίαν ἡμέραν εἰς τὸν Ἀρχιεπισκοπικὸν θρόνον τῶν Ἀθηνῶν τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν κ.κ. Μακαρίου.

Ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν ἐφετινὴν ἑορτὴν, ὅτε συνεπληρώθησαν 13 ἔτη ἀπὸ τῆς εὐλογημένης ἐκείνης ἡμέρας, τὸ γεγονὸς ἑωρτάσθη μὲ περισσὴν μεγαλοπρέπειαν καὶ ἰδιαιτέραν τιμήν.

Τὸ πρωΐ τῆς ἁγιωνύμου ἡμέρας, εἰς τὸν ἱερὸν Καθεδρικὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ἀθηνῶν, ἐτελέσθη πάνδημος θεία Λειτουργία τῇ συμμετοχῇ -πλέον τοῦ Μακαριωτάτου- τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Θεσσαλονίκης κ. Εὐθυμίου, Κορίνθου κ. Παγκρατίου, Πειραιῶς κ. Παντελεήμωνος, τῶν Θεοφιλεστάτων Ἐπισκόπων Περιστερᾶς κ. Μακαρίου,Χριστουπόλεως κ. Ἰακώβου, Ἀνδρούσης κ. Καλλιστράτου, Κυκλάδων κ. Σάββα, τοῦ ἱερατείου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καὶ πλήθους πιστῶν. Τὸν πανηγυρικὸν λόγον ἀπηύθηνεν ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Κυκλάδων κ. Σάββας. Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος χειροθέτησε άναγνώστη τόν εὐλαβέστατο Θωμά Τζιόμαλλο.

Λαμπρόν ἀρχιερατικόν συλλείτουργον ἐτελέσθη εἰς τήν Θεσσαλονίκην ἐξ’ ἀφορμῆς τῆς ἑορτῆς τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου καί τῶν ὀνομαστηρίων τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου κ. Εὐθυμίου. Τόν ἑορτάζοντα Μητροπολίτην ἐτίμησαν ἐν Συλλειτουργίᾳ εἰς τόν Καθεδρικόν Ἱερόν Ναόν τῆς Ὁσίας Εἰρήνης Χρυσοβαλάντου Θεσσαλονίκης, ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Μακάριος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Παντελεήμων, οἱ Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι Περιστερᾶς κ. Μακάριος, ὁ Καισαρείας κ. Τιμόθεος, ὁ Πέτρας κ. Δαβίδ, ὁ Χριστουπόλεως κ. Ἰάκωβος, Ρωγῶν κ. Δωρόθεος καί Θερμοπυλῶν κ. Γερόντιος μετά πλειάδος Κληρικῶν και πλῆθος εὐσεβοῦς λαοῦ.Μετά τήν Δοξολογία ὁ Μακαριώτατος τῇ προτροπῇ τοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης χειροθέτησε εἰς πρωτοπρεσβύτερον τόν αἰδεσιμολογιώτατον ἱερέα Γεώργιο Καψάλη.

Ἀπό τόν Ἑσπερινό

Φωτογραφίες ἀπό τήν Θεία Λειτουργία

Τήν Κυριακή μετά τά Φῶτα πανηγύρισε ἡ Ἱερά νεόδμητος Μονή τοῦ «Νέου Ἰορδάνου» εἰς Κύπρον. Εἰς τήν ἐφετινήν πανήγυριν προεξῆρχεν ὁ Σεβασμιώτατος Τοποτηρητῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Εὐθύμιος συμπαραστατούμενος ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γαλλίας κ. Φιλαρέτου καί τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Λαμπούσης κ. Χρυσοστόμου. Μετά τῶν ἁγίων Ἀρχιερέων συνελειτούργησεν ὁ πρεσβύτερος π. Σάββας Παπαδόπουλος . Μετά τό τέλος τῆς πανηγυρικῆς θείας Λειτουργίας ἐγένετο λιτάνευσις τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, ἡ ὁποία κατέληξε εἰς τόν παρακείμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς διαρρέοντα ποταμόν. Ἐκεῖ ἐγένετο ἡ κατά τά εἰωθώτα τελετή τῆς Καταδύσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τά ποτάμια ὕδατα. Ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Λαμπούσης, ὁ καί Καθηγούμενος τῆς Ἰερᾶς Μονῆς, εὐχαρίστησε τούς Σεβασμιωτάτους ἀρχιερεῖς καθώς ἐπίσης τούς πολυπληθεῖς εὐλαβεῖς πανηγυριστάς γιά τήν ἀθρῶα προσέλευση εἰς τήν λαμπράν ἐορτήν.

Ἀνάλογαι τελεταί Καθαγιασμοῦ τῶν ὑδάτων ἐγένοντο ἐπίσης καί εἰς τάς λοιπάς Μητροπόλεις τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας ὑπό τῶν οἰκείων Ἐπισκόπων καί τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου.

Εἰδικοτερα δέ εἰς τήν συμπρωτεύουσαν Θεσσαλονίκην ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Εὐθύμιος ἐτέλεσαν τήν θείαν Λειτουργίαν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καί ἐν συνεχείᾳ ἐτελέσθη ὁ Μέγας Ἁγιασμός ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου συμπαραστατουμένου ὑπό τῶν κλήρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Τήν ἱεράν εἰκόνα τῆς Βαπτίσεως τοῦ Χριστοῦ πλαισίωναν νέοι μέ στολές εὐζώνων. Τήν θείαν Λειτουργίαν καί τον ἁγιασμόν παρηκολούθησε πλῆθος πιστῶν ἀπό ὅλες τίς ἐνορίες τῆς Θεσσαλονίκης καί τῶν περιχώρων καθώς ἐπίσης καί ὁ ἀξιότιμος περιφερειάρχης Θεσσαλονίκης καί Μακεδονίας κ. Ἀπόστολος Τζιτζικώστας , ἐνώ ἡ προγραμματισθείσα κατάδυσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τόν θαλλάσιον χώρον τῆς συμβολῆς τῶν ὁδῶν Πέτρου Συνδίκα καί Μ. Ἀλεξάνδρου δέν πραγματοποιήθηκε λόγῳ τῶν δυσμενῶν καιρικῶν συνθηκῶν . Μετά τίς ἱερές τελετές παρετέθη άπό την ἐνορία γεύμα.

Εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Κορίνθου καί Νεμέας καί συγκεκριμένως εἰς τόν Καθεδρικόν Ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Τριάδος Νεμέας τελέσθη πανηγυρική θεία Λειτουργία καί ἐν συνεχείᾳ ἡ Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κορίνθου καί Νεμέας κ. Παγκρατίου, συμπαραστατουμένου ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀνδρούσης κ. Καλλιστράτου.Τήν τελετήν παρακολούθησαν πλήν τοῦ λαοῦ καί οἱ τοπικές ἀρχές τῆς Νεμέας.

Μέ ἐκκλησιαστικήν μεγαλοπρέπειαν ἑωρτάσθη καί ἐφέτος  ἡ μεγάλη Δεσποτική Ἑορτή τῶν Ἁγίων Θεοφανείων ἀπό τά πιστά μέλη τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας. Ἐπίκεντρον τῆς μεγάλης αὐτῆς Ἑορτῆς καί τῆς λαμπρᾶς τελετῆς τῆς καταδύσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὑπῆρξεν ὁ ἱερός μητροπολιτικός ναός τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς,  εἰς τόν ὁποῖον τήν πρωΐαν τῆς ἁγιωνύμου ἡμέρας ἐτελέσθη ἀρχιερατική θεία Λειτουργία ὑπό τοῦ οἰκείου Ἱεράρχου, Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Παντελεήμονος. Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας ἐτελέσθη εἰς τόν προαύλιον τοῦ ναοῦ χῶρον ἡ Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Μακαρίου. Ἀκολοῦθως σχηματίσθη πομπή μέ κατεύθυνσιν τόν κεντρικόν λιμένα Πειραιῶς, καί συγκεκριμένα τήν Πύλη Ε1, παρά τήν ὁποίαν ἐτελέσθη ἡ παραδοσιακή κατάδυσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τήν θάλασσαν. Στήν χορεία τῶν προαναφερθέντων ἀρχιερέων προσετέθησαν οἱ Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι Καισαρείας κ. Τιμόθεος, Πέτρας κ. Δαβίδ, Χριστουπόλεως κ. Ἰάκωβος, Κυκλάδων κ. Σάββας, Ρωγῶν κ. Δωρόθεος, πλεῖστοι κληρικοί καί μοναχοί, οἱ ὁποῖοι καί ἡγήθησαν τῆς ἱερᾶς πομπῆς. Ἰδιαιτέραν μεγαλοπρέπειαν προσέδωσαν εἰς τήν ὅλην τελετήν ἡ φιλαρμονική τοῦ ὀρφανοτροφείου θηλέων «Ἁγία Τριάς», ἡ ὁποῖα ἐπαιάνιζε χαρμοσύνως, τά μέλη παραδοσιακῶν συλλόγων βασταζόντων τήν ἱεράν Εἰκόνα τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου, τά ἱερά λάβαρα, τίς σημαῖες, τά ἑξαπτέρυγα, ἀλλά καί τό πλῆθος τῶν πιστῶν τό ὁποῖον ἔδωσε τό ὁμολογιακόν παρόν εἰς τό κάλεσμα τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. Εἰς τόν παραθαλάσσιον χῶρον, ἔνθα ἐγένετο ἡ κατάδυσις τοῦ Σταυροῦ, ὁ Μακαριώτατος ἐξεφώνησε κατάλληλον διά τήν ἑορτήν πανηγυρικόν λόγον. Ἡ ἱερά ὁμήγυρις τῶν πιστῶν μέ τήν αὐτήν τάξιν ἐπέστρεψεν εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου ἔνθα καί ἐγένετο ἡ Ἀπόλυσις καί ἡ διανομή τῶν εὐλογιῶν.

Τήν 1ην τοῦ μηνός Ἰανουαρίου, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας τοῦ Μεγάλου, πανηγύρισεν ὁ ἱερός ναός Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ καί Ἁγίου Βασιλείου Σπάτων Ἀττικῆς. Ὅθεν τήν πρωΐαν τῆς ἁγιωνύμου ἡμέρας ἐτελέσθη ὁ Ὄρθρος, χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Μακαρίου, καί ἀκολούθως ἡ ἐπ’ ὀνόματι τοῦ ἑορτάζοντος Ἁγίου θεία Λειτουργία, εἰς τό τέλος τῆς ὁποίας ἐψάλη ἡ καθιερωμένη ἐπί τῇ ἐνάρξῃ τοῦ νέου ἔτους Δοξολογία, κατά τήν ὁποίαν ὁ Μακαριώτατος, ὡς ἔθος, εὐλόγησε τήν Ἁγιοβασιλιάτικη πίττα. Ἀκολούθως ἐγένετο λιτάνευσις τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος εἰς τάς πέριξ τοῦ ἱεροῦ ναοῦ ὁδούς τοῦ δήμου Σπάτων.

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου. Ἐπί τῇ Δεσποτική ἑορτῇ τῆς Γεννήσεως τοῦ  Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, πανηγύρισε ἡ Ἱερά Γυναικεῖα Μονή τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν Βοστώνην. Τήν Πανηγυρικήν θείαν Λειτουργίαν ἐτέλεσαν, ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀχιμανδρίτης π. Ἰσαάκ καί ὁ π. Ἰωάννης, ἐνῶ στήν ἱερά πανήγυρη ἔψαλλαν οἱ μοναχές τῆς Μονῆς.

Ἀπό τήν ἀκολουθία τῶν Μ. Ὡρῶν.